kovuktaki - spam temizleme merkezi

.

.

Bilerek ya da bilmeyerek yaptığım tüm imla hatalarımın tek suçlusu yaşlanıyor olmamdı esasen. Esasen ne yazdığıma da bakmıyordum çoğu zaman, yazmak içindi bazı zaman, bazı zaman sen koksun buralar diyeydi, bazı zaman da inan kendiliğinden dökülenlerin buluştuğu tek yerdi.

Şimdiyse, iyelik eklerim cebimde, verebileceğim kuşlar arıyorum dallarda. Yaşlandım diye midir, yoksa böyle hissettiğimden midir, bilinmez; bıkmışlığın ve salınmışlığın tüm hali hücrelerime az önce saat on ikiyi vurduğunda yerleşiverdi. Ben de yalancısıyım demek istediğim onca kişinin hep doğruyu söylediklerine sessizce şahitlik ededurayım, aslında kimse bana inanmadı da, gerisi soğuktandı.

Yolunda gitmeyen pek çok şey sebepleniyordu; bizler bakıp üzerimize alınmadan, vapur kuyruğunda buluyorduk kendimizi, buraya nasıl geldiğimi dahi hatırlamadan, önümde duran yaşlı teyzeye yardım etmek isteğim arttıkça artıyor, sıra bize bir türlü gelmiyordu, onca vapur geçti, teyzeyle biz baka kaldık, martılar kaç simit bitirdi, biz ömrümüzü tükettik hem teyze hem de ben, sonra iç geçirdi teyze döndü ardını gülümsedi bana, kızım dedi; düşünme bu kadar olduğu gibi hayat, zorlamaya değmez, bak ikimizde aynı kuyrukta ömür tükettik dedi ve gelen oğluyla vapura binip gidiverdi, cebimde iyeliklerim, önümde vapurlar, biraz da soğuk işlemişti bünyeme, öylece bekledim.

Hani mutlu muydum, bilmiyorum, tarifi yoktu, imkansız gibi görünen hayat, bir adım uzağımdaydı; ben de adım atacak takat yoktu nokta.

İyi ki doğmuşum.
Yoksa ne yapardım bensiz.