kovuktaki - spam temizleme merkezi

Bazı zaman bilememek gibiydi,

bazı zaman ise kötünün en iyisi ne ki acaba demekten ibaretti hayat,

bazı zamansa yeni aldığın defterin temiz sayfasına hiçbir şey yazamamak gibiydi,

daha çok uzar gibiydi bu sıralar hayat,

o kadar anlamsızdı ki,

umursamadan geçen güzel günlerdi,

gerisi, toza karışmış polenlerdi;

coşmak için önce kirlenmeyi beklemişlerdi...

Onca kararsızlığın ardından; çocuk bakışlarımla, kokum kalmış bir de arka sokaklarımın rahatsız edici kalabalıklığı, hafifletmediği dönemlerdi işte, onca yol yürürsün, onca fotoğraf çekersin hatta vapura bile binersin de gel, gör ki yalnızlığın inatla geçmez;

geceleri günlük yazma alışkanlığımı kaybetmek gibiydi, tekrardan edinebilmek için zaman kısıtlaması yoktu; bense temize çekmeden günü, gözlerimi kapamayı tercih ediyordum, nevresimin temiz kokusu bile huzur vermiyordu çoğu gece, gerisi anlamsız onca zihin karmaşası, gereksiz dakikaları kovalıyor aklım; tik, tak...

Sekiz yıldan sonra neymiş dediğinde cevabı bulamamak gibi, aslında bir o kadar güzel diyememek gibi, hatta tanıdık sokaklarda, yeni yapılmış evlere anlamsızca bakıp, bu burada olmamalıymış demek gibiydi şimdiki zamanın sekiz yıl öncesi, kim için önemli bunca şey, benim için tabi ki, o yüzden sıkılmadan oku, anlamasan da hiç fark etmiyor bu diyarlarda, zira yaşanılan hiçbir şeye anlam yüklemiyoruz biz; olmuş, hatta olması gerekliymiş deyip kendimizi kandırıyoruz.

Diyememeyi, düşünmemeyi seçtiğim yegane günlerim; değerlendiriyorum, umutlar dağıtıyorum, payıma düşmeyen ne varsa diğerleriyle paylaşıyorum, birden gök düşüyor, martıları topluyorum. O zamanlardan yazılar vermişim sana, ne yazdığımı hatırlayamasam da bunu bilmek bile çok mutlu ediyor beni, kısaca bunu demek istemiştim, yine diyemediğimi bilmenin verdiği sevinçle nokta.

.