17.04.2008


.


Gece düşüyordu avuçlarımdan, uzun zamanlar önceydi, hatırlamadığım zamanların mutluluğu gibiydi, endişesi yanında görmek istemediğimiz misafir.



Uykusuzluğu, sen geçerken de, durmuştu saat.



Oralı değildim, aldırmıyor görünüp, yıldızlara bakmak gibiydi oysa her şey, orada seni görüp dokunamamaktan ibaretti belki de... Belki de yanılıyorduk, bilmiyordum, neydi, nasıldı diye düşünmeden; oradan nasıl göründüğümü merak ediyordum.



Çok değildi, bankta oturup, simit yemek kadar güzel ve basit olabilirdi her şey, bundan keyif alabilecek, kaç kişi kalmıştı ya da zamanı döndüremeyeceğimizi bilsek de dişimizin arasına kaçan susam tanelerini düşünmeden, bize karışır mıydı zaman?


Sonra durdu zaman, gökten seni toplamak kadar keyifliydi bana kalan.



Sağlıcakla...


.


!



Hiç yorum yok: