19.04.2008

.
İlla olması gerekli değildi zaten, illa diye başlayan pek çok şeyi çoktan bırakıp gelmiştik. Alışagelmeyen diye başlamak istediğim, paragrafın ikinci cümlesi, nasıl sonuç bulacaktı, bilmiyordum nokta. Neyse ki bitti. Uzun zaman olmuş, içimizden geçen gemilere el sallamayalı, varsın geçsin gemiler, nereye gideceklerse, gitsinler; sadece aynı kıyıdan, aynı ufka bakmak, yaşlandırıyormuş insanı, vedalaşırken neden kanasın ki avuçlarım…


Şimdi vakitsiz zamanlarımı unutur gibi yaptım, bütün ihtimallerimi dolaba kilitledim, iyiyim dersem inanıyormuş gibi yap, bütün papatyaları ben topladım, yarın yağmur yağarsa bil ki tek sorumlusu benim, güneşli, umut kokan yeni bir güne uyanırsak senden biliriz, geri kalan ne varsa ben üstlenirim, sen mavilerine sahip çık, ben kendime çıkarım…

Burada sessizlik var, konuşmaya başladığımda herkes kendi maviliğine tutunsun.


Gün olurda okuyucu, evden kaçan süper kahramanımız geri dönerse, kahraman mahraman dinlemeyip, kafasını kıracağım.


Neyse, boş verelim şimdi bunları, bir ara yine uğrarım.
.
!

3 yorum:

Adsız dedi ki...

bir ara kapalıydı burası,
ve arşivin gitmiş,

bir kaç gündür tekrar bakıyorum
önce tekrar seni okumak büyük keyif, sonra kahramanın olmayı çok isterdim.

Olamasam da sen yaz!
Avuntu da güzel...

insanın içine işliyorsun.

Asuman Unsal dedi ki...

bir ara isimsiz kişilere de onay vermiyordu bu bilog, ne çok şey değişmiş,

neyse beğenmene sevindim, takip et o zaman lakin kahraman dediğin gizemli olur da anonymous kahraman istediğimden emin değilim

hadi kal sağlıcakla, :)(:

Adsız dedi ki...

mavilikte asılı buluta tutunmak daha hoş, yağmursuz.