3.01.2009




Hiçbir şey bilmek istemediğimden eminim, gazozun kabarcıklarıyla ilgilenmek kadar neşeli geçiyor hayat. Hiçbir şey düşünmek istemediğimden de eminim; beynimin içinde kıvrılıp yatan kadını, uyandırmak istemiyorum. Başımı bile hareket ettirmiyorum, uyandığında, aç kurtlar gibi saldırıyor, hayallerime. Sonra üzülüyoruz.


Bugünlerde, her şey zor gibi.

Bugünlerde, kendimle girdiğim savaştan yenik çıkacakmışım gibi.

Bugünlerde, zaman biraz dursa, biraz nefes alsa ciğerlerim.

Bugünlerde, ne istediğimi bir bilebilsem.

Bugünlerde, biraz daha sabır.

Bugünler, bitmeyecek gibi...




Hiç yorum yok: