..
Bazı zamanların birinde; çok uzun zamanların birinde gibi; belki de bilmediğim zamanların bir diğerinde; inan bilmiyorum. Ne olduğunu bilmesem de, hissettirdiklerini biliyorum. Şimdilik bununla yetiniyoruz...
Bazen insan, hissetmek istemiyor, geçmiş zaman olur ki diye cümleye başlamak da; hatta kimi zaman hafızasını kazıyor, kimi zaman da, olduğu kadarıyla yetinmek nasılmış talim ediyor...
Ama şimdi...
Umarsızca mutlu olabiliyor insan, uzaklaşıveriyor birden her şey, önemliymiş gibi duranların, hiçbir önemi kalmıyor, tuhaf olabilecek tüm cümlelerini diğeriyle paylaşabiliyor, umutlanıyor, göçen kuşlar geri dönüyor, içinde kırlangıç sesleri, sabah mırıltılarına karışabiliyor, - e bilmek negzeldir bilir misin bilog yahut içinden kalkan trenlerin birini getirmesi sana...
Belki de o da bunu istiyordur...
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder