*
Hoşça kal; deyip, demeyeceği....
Belki de tek bilmek istediğim buydu. Belki de insan, hep korktuklarını çağırıyor, belki de yok oluşunu ayinleştiriyor. Belki de insan ne anlamak isterse onu anlıyor.
Tuhaf değil mi?
Ben de değeceğini düşünmüştüm.
Oysa, konumuz hep başkalarıydı; hep başka hayatlardı;
kendimizin ki;
başka bir hayata...
belki de başka bir bahara...
Kaç hayat kaldıysa tüketebileceğim;
hepsini kendime adıyorum,
adını da "fuck off" deyip, ünlemi başa alıyorum.
Sonra duymadım deme, blog.
Sana da hoşçakal, her ne isen...
.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder