kendi uğultunda bir ses vardırkendi çıkmazında bir ışık olduğu gibi
kimsenin bilmediği mısralar dökülür dudaklarımdan
kimsenin dinlemediği şarkılar duyulur
kimsenin bilmediği ormanlarda bir ben
bir de sen varsındır,
hani daha az sevmeye gerek yok kimseyi
daha fazlasına da olmadığı gibi
ama inan şimdi
nasıl seviyorum seni,
günün en güzel saatlerine açtıysam gözlerimi
dün hiç kapamadığımdandır geceye
ellerimi
ama inan nasıl seviyorum seni
hafızamda hiçbir şey yoksa
düne dair,
bu kötü bir gün olduğuna delalettir;
İnan nasıl seviyorum seni, uyumadan başladığım sabahların ayazı gibi
acıyarak umutlanıyorum, doluyorum seninle yalnızlığıma
inan nasıl seviyorum seni
her gözümü kapadığımda
kanatlandığım gibi...
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder