.
Sabahın ayazıydı, önce iliğim dondu, parmağımı kıpırdatacak dermanım, şafak çözülürken saklanacak kuytularım yoktu. Ruhlar, bedenlerine dönerken acı çekerlermiş, bir yerde duymuştum ya da uyduruyorum, ama acı çektiklerini biliyorum. Ruhum o soğukta ne arıyordu bilmiyordum da bedenim ruhsuz üşüyordu, bunu biliyorum. Neyse ki geldi de ısındık.
Hep güzel olan şeyler var dedi, herkes için değişse de, gözlerin hep onu arasın dedi.
*Bir Kızılderilinin anılarından alıntı yapılmıştır.
*Uyduruyorum.
!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder