3.05.2008

.



gözlerimi kapatıyorum, sakinim. Nokta koyduktan sonra, virgül koymanın manasızlığı var gibi üzerimde ya da aynı kareler dönüyor aklımın uçsuz, bucaksız Muson Rüzgârlarına mahkum yerlerinde.




Küçük çocuk sahilde dans eder, annesinin keyfine diyecek yokken, çocuk da sadece annesinin mutluluğunun güvenli huzuru vardır, ellerinde küçük balonları da olabilir, hiç fark etmez, gözleri sevinçli, anne sessiz çığlıklarına mahkum, sahil hafif kabarık, ıslak, sert, sarı kumlar, yüreğinde ince sıcaklıklar, akıyor serum damlası damarlarıma,




uyanmak istemiyor küçük kız, gözleri küçük bakan, büyümüş kız, bu köşede, kucağımda tüm sevdiğim şeyler, senler, benler, etrafımda baharlar, çıkmasın bu mayıstan bu ömür, bütün suçu bana atabilir zaman, inan önemsemiyorum. Bütün zamanlardan mayıs olsa, tek suçlu benim, kabul. Gerisi boşuna çarpıladığımız kalabalık günler...




İnan bana, doğru yazıyorum....
Bu aralar Mayıslıyım, bu şuçu da sen üstlen!

Gerisine karışma, yazarım ben...



!




Hiç yorum yok: