*
Sebepsizmiş esasen günler, diğer günlere sebepler yüklerken geçiyormuş ömürler, hapsettiğin maviliğiymiş tonlarına ayrılan, parçalara bölünen, ıssızlığınmış tüten; yalnızlığın ve adını koyamadığın her şey, peşi sıra sürüklenen, ait olamayıp da içinden geçebildiğin sokakların duvarlarına kazınırmış...
Silinmeyi beklersin şimdi usulca köşende, yine aynı günlerin kalabalık yalnızlığı, sanrılar, kokular, hatıralar, bir an önce geçmesi için, beklemekten başka çarenin olmadığı en iyi bildiğin, kaybolmayı dilersin derinliğinde....
Sendeki benmişim, bendeki sen; kifayetsiz...
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder