kovuktaki - spam temizleme merkezi

*

Her şey olmaması gerektiği gibiydi;

Sabah ışıklarının sönüklüğüne hayrandı bu bünye, bir de bahara… Sigara içmek hâlâ öldürüyordu, uydurduğum onca hayata yeniktim, cümlelerime seninle başlayıp, seninle noktayı koyuyordum. Bundan hâlâ kimsenin, hatta benim bile haberim yoktu. Neden daha büyüyememiş, büyümek için kırklarımı mı bekliyordum. Burada kaşlarımı kaldırıyorum, yersiz bir cümleydi, büyümeye niyeti olmayanlar için geçersiz kelimelerdi…

Yatağımın altından havlar çıkıp, yere düşen saçlarımla arkadaşlık kurmuşlardı, annem ne zamandır odama çıkmıyordu. Saate bakıp, bakıp; zamanı öldürmenin, uşağa olan faydasını hesaplıyordum.

Öfkeliydim oysa, oysa öfke komik duruyordu bünyemde, olmaması gereken onca şeylerden biride buydu diyordum içimden, dışımdan dumana boğuluyordum, ah! Bu öfke, ne komikti bizde, geçmek bilmeyecek gibi yaparken, geçtiğinde, saçma sapan bir hâl alıyordu ki bu da a ya şapka takmak kadar yersizdi edebiyat aleminde…

Ne diyordum ben, oturduğumdan beri gereksiz işlerle uğraşmanın verdiği ağırlık, eski fotoğraflarıma yeniymiş süsü vermek kadar hayıfsızdı bu geceler, bu geceler bazen neden geçmek bilmezken, uyku hiç uğramıyor bu çatı katına, sonra melodiler var, dönerken dökülen tuzlu yaşlar, bluzum deki kokun geçmiş mi diye baktım, bluzum de değil de esasen burnumun o en anlamsız yerindeki kahverengi küçük noktada yani benimde kalmış kokun…

Kitaplığımdan düşen küçük mavi fil hâlâ aynı yerdeydi, yanında anlamsız kağıttan poşet, kırmızı bir çanta, film cdleri, şarj aletleri, havlayan köpekler, dolunay, yakamoz, teki kayıp küpe, ne renk olduğunu bilmediğim oje, yer minderi, 3pod, ellerim ve sen halının üzerine yatmış yıldızları izliyorduk, sonra kapı çaldı, kimse girdi, konuşmaya başladı, ne sen ne de ben kulak astık, oysa tek yaptığımız adam asmacaydı, yine sen kazandın, sırf sen sevin diye önce sen geçirdin ilmiği boğazımdan, ben öldüm gecelerce…

.