.
“ Ama işte, açmıştım da elimi ve omuz silkmişti o... ne vardı uzatacak; tabii bırakmayacaktı yakamı; durmuş, bakmış, kahvelerde, yemeklerde hoşça vakit geçirebileceği, ısrara bile yeltenemeyen melankolisi dışında zerre risk taşımayan adam(kadın)lardan bir adam(kadın) olarak bende karar kılmıştı topu topu, ne vardı bunda! Özleyişime gelince... geçer'di işte, geçsindi hatta artık; söyleyeceğini söylemişti, oturup bir de dert etmesi gerekmiyordu beni.
Sahi bu muydu hikaye?
Eh, en azından görünen kısmı!... Görünmeyen, bir benim bildiğimi sandığım, soyunmaya kimselerin yanaşmadığı dile gelince... Allahaşkına, kimin umurunda!”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder