25.12.2008


Havada asılı gibi;

zaman, sen, ben, diğerleri, ötesi, berisi...


Yakalayamayacakmışım gibi;

yahut çoktan gitmiş gibi...


Tüm yaşadıklarım, aklımın ucuz sanrılarıysa eğer, ne yazık değil mi?

Yaşadıklarımı düşündüğümden çıkarımlarım ise şimdilik beni delilik boyutuna taşımayacak türden şeyler. Bir gün aklımı yitirirsem, bunu bir başkasının düşünecek olması ise başka bahara erteleyeceğimiz işlerden.



İçim hiç bu kadar karanlık olmamıştı. Aslında kararmasını gerektirecek hiçbir ünleme yahut imgeye de rastlayamamıştım. Henüz karartılmamış ruhumla, eş kenar bedenim arasında köprü oluşturuyordum ki ellerim çok üşüdü. Nasıl yalnızlaştırıcı bir his bu böyle, nasıl soğutucu bir hoh dudaklarımdan, avuç içlerime; havada buz kesilen içimin buharı.... Neye iyi geldi ki şimdiye...





2 yorum:

Adsız dedi ki...

:S

Adsız dedi ki...

siyah beyaz fotoları çok ama çok sevdim...