Sonra ağladım, aktı tüm yaşadıklarım, üzüldüm. Sonra el salladım, giden kim varsa yaşlısı, genci ayırmadan gözümün önünden el salladım, içtenliğim hiç olmadığınca içtendi bugün, hiç olmadığım kadar dündüm oysa, bugüne dönebilmek açtığım bir pencerenin karşısında dona kalmamla olmuştu, daha önceden de yaşamıştım, soramamıştım neden diye, dündüm çünkü, şimdiyse biliyorum yine dünüm çünkü.
yarın olmaya kimileri için saatler de kalsa, benim için asırlar var; dünüm hala,
yalnızım hâlâ seninle.
Allah hepinizden razı olsun, en çok da senden...
Onca kalabalık geçse şimdi üzerimden, bundan daha kötüsü;
sanmıyorum olmazdı.
İnsan bazen ne hisseder bilir misin,
ben bilmem mesela;
aslında bilirim de bilmezmiş gibi yaparım,
çünkü ben bir kendimi bilirim,
kendim gibiyse insanoğlu da oturur şimdi yolun ortasına
kollarımı açarak ağlarım bu yalan dünyaya.
O yüzden ben bilmem insanlar ne hisseder,
bilmek de istemem çünkü, inan bunu yüreğim kaldırmaz....
Sen de benim yerimde olsan
yok
yok
inan bunu hiç istemezdin.
Belki yarın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder