4.11.2008

Bazen


Kuşların neden bizim tarafa bakıp da uçtuklarını anlamaya çalışmakla geçiyordu hayat...


Bazense


Yeşili gitmiş, sararmaya yüz tutmuş ot yığınından farksızdı manzara...



Şimdilerde


Alabildiğince gökyüzü, sığabildiğince deniz, kesişebildiğimizce sen ve ben; en uzak ufukta sınır çizgisi...

1 yorum:

Adsız dedi ki...

her şeyin bir yas dönemi var sanırdım.
2 ayını yeni dolurmuş bir ayrılık için ise sayın benlioğlu hiç zaman kaybetmemiş, gidişimden günler sonra ; sadece bir kaç gün sonra o hiç giymediği karalarını kırmızıya çalmış.
üstelik giderken de bahanesi " karışık bir kafa, yalnız kalma isteğiymiş"
ironi' ye bak asu...
dün gece kalbimin katilinin o değil de kendim olduğumu anladım. kör olup ta onu bedenimden eden tek kişi benmişim...
ne demeli böyle durumlar için? benim kelimelerim tükendi.. ya da kendini tekerrür etmekten sıkıldı..