22.05.2009




Düşündükçe tiksindiğimden sadece, üzgün müyüm? Belki aldandığım için, belki de söyleyemediklerimi her gün kendime söylediğim için ve esasende için için...


Değer mi? Kime değmiş ki, şimdiye kadar.


Ruhumu yahut diğerlerini suçlamayı bırakalı çok olmuştu, büyümüş müydüm?

Sanmıyorum, bunları bilen bir çocuk olmak yine en güzeli ya da bana vermediğin çiçeklerin kokusunu duymak ya da tek kaygım gri gömleğinde kalan tuzum.


Hepsinden de öte mucizevi bir kalabalık yaşıyor yalnızlığım; panayırda harçlığını kaybetmiş bir çocuktan farksız değil gözlerimin içi, gerisi hiç anlamayacağın o mevsim....



Beni büyütmeye çalıştığın için minnettarım sana hayat, lakin büyümek istemediğim için mi, bu kadar zor hayat?







1 yorum:

7.oda dedi ki...

kelimelerin içime işledi..
fotoğrafın sa daha da derine..